کم خونی فقر آهن

کم خونی فقر آهن
کم خونی فقر آهن در نتیجه کمبود آهن که یکی از اجزای اساسی هموگلوبین است رخ می دهد. هموگلوبین رنگدانه حامل اکسیژن در سلول های قرمز خون است. کم خونی فقر آهن شایع ترین نوع کم خونی در کودکان است.
علائم
کم خونی فقر آهن خفیف شاید هیچ گونه علائمی ایجاد نکند. در موارد حادتر ممکن است علائم زیر بروز کند:
– رنگ پریدگی پوست
– کم توانی
– تنگی نفس هنگام فعالیت جسمانی
– شکنندگی ناخن ها
– دردناکی دهان یا زبان
این عارضه در دراز مدت می تواند موجب اشکال در رشد ذهنی و عملکردهای ذهنی کودک شود.

مراجعه به پزشک
اگر احتمال کم خونی کودک را می دهید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای کشف کم خونی و سنجش شدت آن، دستور آزمایش خون می دهد. نوع کم خونی را با بررسی سلول های قرمز خون می توان مشخص کرد. در کم خونی فقر آهن، این سلول ها کوچک تر و کم رنگ تر از حالت عادی است.

درمان
پزشک احتمالاً در مورد رژیم غذایی کودک شما سؤال می کند و ممکن است در مورد غذاهایی که باید به کودک بدهید توصیه هایی بکند.
ممکن است آهن دارویی تجویز شود، نوعاً برای حدود ۳ ماه، تا ذخیره آهن کودک بالا رود.
اگر کودک زیر ۶ ماه دارد و نارس به دنیا آمده، شاید قبلاً برای او آهن تجویز شده باشد. در غیر این صورت، پزشک ممکن است اکنون آن را تجویز کند. نوعاً کودکان نارس هنگام تولد ذخیره آهن کافی ندارند تا رژیم غذایی کم آهن آن ها در ۶ ماه اول تولد را که فقط از شیر تشکیل می شود جبران کند.

شیوه کمکی
سعی کنید رژیم غذایی کودک حاوی آهن کافی باشد (مثلاً با مقادیر زیاد سبزیجات و گوشت). کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند و کودکان بالای ۶ ماه که هنوز غذای جامد نمی خورند ممکن است نیاز به آهن اضافی داشته باشند. در غیر این صورت کودک در معرض خطر کم خونی فقر آهن خواهد بود، به خصوص بین سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی. اگر کودک از خوردن غذاهای آهن دار خودداری می کند، با پزشک صحبت کنید تا در صورت لزوم برای او آهن تجویز کند.

چشم انداز
همچنان که کودک رشد می کند و رژیم غذایی او متنوع می شود، احتمال ابتلای او به کم خونی فقر آهن کم تر می شود.

رژیم غذایی آهن دار
به کودک خود غذاهایی که آهن زیاد دارند، مانند گوشت و سبزیجات بدهید. اگر کودک گوشت نمی خورد باید به او سبزیجات زیاد بدهید.