مدت شیرخوردن نوزاد در اسلام

مدت شیرخوردن نوزاد در اسلام
خداوند متعال مدت کامل شیرخوارگی نوزاد را دو سال می‌داند و برای این مدت، تعیین قطعی نکرده است، بلکه با جمله «لِمَنْ أَرَادَ أَن یُتِمَّ الرَّضَاعَه» یعنی برای کسی که بخواهد دوران شیرخوارگی کودک را تکمیل نماید، اجازه داده است که نوزاد را کم‌تر از مدت دو سال شیر دهد.
و ذکر دو سال برای آن است که در ظرف این مدت، کودک بدون تغذیه با شیر آن‌طور که باید و شاید قوی و نیرومند نمی‌گردد. خداوند مدت شیرخوارگی کودک را به نظر مادران واگذار کرده است که مراعات مصالح کودک را بنمایند. زیرا برخی کودکان سریع النمو هستند، و می‌توان به آن‌ها پیش از دو سال غذاهای لطیف داد و بالاخره باید شرایط محیط را در نظر گرفت. البته نظر پزشکان در زمینه مدت شیرخوارگی کودک مختلف است. برخی ۹ ماه، عده‌ای ۲ سال، ولی گروهی از پزشکان مدت طبیعی دوره شیرخوارگی کودک را برای رشد جسمانی و ملاحظه دندان او، بیش از یک سال می‌دانند. بعضی نیز دو سال را بهترین مدت برای شیرخوارگی می‌دانند.

هفت دستور قرآن درباره شیر دادن نوزادان و اهمیت شیر دادن به نوزاد در اسلام را نیز بخوانید.

امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
«مدت لازم برای شیرخوارگی کودک ۲۱ ماه است و کمتر از آن ستم بر او است و اگر بخواهند شیر دادن کودک را تکمیل نمایند باید دو سال کامل به او شیر بدهند.»
در این مدت باید به‌تدریج از شیر کاست و به جای آن غذاهای دیگر از قبیل فِرنی و امثال آن داد. معمولاً در هفت ماهگی اولین فرنی به کودک می‌دهند و در هشت ماهگی، دو وعده داده می‌شود.
از شیر گرفتن کودک نباید در وسط تابستان یا مصادف با بیرون آمدن دندان و کسالت‌های مزاجی باشد؛ و مادر، موقع از شیر گرفتن کودک باید کمتر مایعات بیاشامد؛ و چنان‌چه سینه‌ها دردناک باشد روزی دو سه مرتبه شیر آن را باید بدوشد و پس از آن محکم ببندد.