بی اشتهایی و کم اشتهایی کودک و درمان آن در طب سنتی

بی اشتهایی و کم اشتهایی
غذا نخوردن کودکان یکی از مشکلات رایج تغذیه‌ای موجود در خانواده‌هاست. در بیماری بی اشتهایی و کم اشتهایی، کودک میل و اشتیاق خود را برای خوردن غذا از دست می‌دهد که می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد.

علت
یکی از علت‌های بی اشتهایی کودکان وجود انگل است. دلیل دیگر نیز ممکن است رودل و بدخوری کودک باشد.

درمان
چاره بی اشتهایی ناشی از انگل «آش گشنیز ترش مزه» است و داروی ضد انگل ملایمی که خاصیت «مسهلی» داشته باشد.
طرز تهیه این دارو چنین است که «تخم گشنیز»، «سیاه‌دانه»، «بومادران»، «افسنتین»، «شاهتره» و امثال آن با کمی «سنا» و «گل سرخ» جوشانده شود و کودک بی‌اشتها روزی چند بار از آن بخورد.
همچنین اگر ناشتا «برنگ کابلی» را به میزان 27 / 2 گرم تا 54 / 4 گرم در شیر داغ به کودک بدهیم و ناهار «آش گشنیز ترش مزه» به او بخورانیم در درمان بی اشتهایی او چاره‌ساز است.
درمان بی اشتهایی حاصل از رودل و بدخوری کودک نیز با استفاده از «مسهلات» ملایم مانند «ترنجبین» با «خاکشیر»، «ترنجبین» به تنهایی، «شیرخشت»، «گل سرخ» و «گل قند» و امثال آن مفید است.
در هر صورت می‌توانید هر روز ناشتا یک تا دو قاشق غذاخوری «ترنجبین» را در یک استکان «آب جوش» حل کنید. بعد آن را صاف کرده و همان‌طور که داغ است بر روی 2 قاشق غذا خوری «خاکشیر» ریخته و به جای صبحانه به کودک بدهید؛ البته باید توجه کرد تا یک ساعت پس از آن، کودک از خوردن صبحانه پرهیز کند.
از سنین 6 یا 7 سالگی به بالا می‌توان مقدار «خاکشیر» و «ترنجبین» را تا 3 قاشق غذاخوری افزایش داد.
اگر لازم به پاکسازی بیشتر باشد با توجه به نوع مزاج کودک، از «مسهل» متناسب به مزاج و سنش استفاده کنید.
گفته شده است که زنان خراسانی برای بی اشتهایی کودکان، آب «مُرداسنج» به آن‌ها می‌دادند و برای ضرر کمتر آن را در کوزه نگهداری می‌کردند.
برای درمان کم اشتهایی نیز استفاده از گیاه «تره» توصیه می‌شود. تره مشابه گیاه پیاز و دارای ساقه‌های بلند و گرد است. از لحاظ مواد معدنی و غذایی و اثراتی که می‌تواند در سلامت و تندرستی داشته باشد، بسیار مؤثر و ارزشمند است. گیاه تره به هر دو صورت خام و پخته مورد استفاده قرار می‌گیرد. پتاسیم قابل توجه موجود در این گیاه بهترین داروی کودکان رنجور و کم‌اشتها است.
داروی دیگری که می‌تواند کمی اشتهای کودک را برطرف سازد، «گل پیچ اناری گل درشت» است.
همچنین اگر «گَرد گلوگز» را به مقدار یک قاشق غذاخوری در نصف استکان «آب» و یا «آب‌میوه»، مخلوط کنید و به کودک دهید اشتهای او را زیاد می‌کند.
موادی مانند: «جنطیانا»، «نخود الوند»، «مر مکی»، «مقل ازرق»، «مصطکی» و «صمغ عربی» هر کدام به اندازه 54 / 4 گرم، اگر نرم کوبیده شود و هر روز به اندازه 1 عدد ماش از آن به کودک خورانده شود برای او اشتهاآور است.
در ضمن باید از گرما، خوردن پنیر تازه و آب خوردن پس از غذا پرهیز کرده و بیشتر از خوردنی‌های اشتهاآور مانند «اسفناج»، «انگور زرد و رسیده» و «آب انگور» استفاده کرد.
اشتهاآور دیگری که برای کودکان توصیه می‌شود، «پرتقال» است. پرتقال میوه‌ای شفابخش است به خصوص در زمستان که ترشی بدن انسان افزایش می‌یابد و نیاز بیشتر به مواد قلیایی پیدا می‌کند. پرتقال حاوی ویتامین‌های A و 1 B و 2 B و به ویژه C است. کلسیم این میوه نیز بیش از سایر میوه‌هاست و بیشتر قابل جذب است.
اگرچه این میوه برای اشتهای کودکان مفید است؛ ولی در بیماران مبتلا به نارسایی‌های کبد حساسیت و ناراحتی ایجاد می‌کند. به همین دلیل توصیه شده است که این‌گونه افراد از خوردن پرتقال پرهیز کنند.

اشتهازدگی
در بیماری اشتهازدگی یا سیری‌ناپذیری که به آن جوع الکلب گفته می‌شود، معده گرسنه است ولی اعضا سیر هستند. به گونه‌ای که فرد آن‌قدر غذا می‌خورد که شکم او پر می‌شود؛ اما گرسنگی او از بین نمی‌رود و احساس سیری نمی‏کند.

علت
سیری‌ناپذیری علت‌های گوناگونی دارد یکی از آنها افزایش «بلغم ترش مزه» در داخل معده‌است.

درمان
برای درمان کودک مبتلا به این بیماری که بر اثر «بلغم ترش مزه» در درون معده‌اش به وجود آمده است باید از داروهایی که باعث نرمی شکم می‌شوند، از قبیل «پیاز» و «سیر» و غذاهاى نرمى‏بخش دیگر استفاده کرد. بعد از خوردن نرم‌کننده‌ها، باید به کودک «آب گرم» داد تا «خلط» معده او شسته شود.