التهاب گوش ترشحی
عارضه التهاب گوش ترشحی وقتی رخ میدهد که گوش میانی از مخاط غلیظ و چسبندهای که توسط پوشش داخلی گوش میانی تولید میشود انباشته میگردد. در اثر این عارضه، معمولاً اشکال شنوایی ایجاد میشود زیرا مخاط مذکور امکان ارتعاش کامل پرده گوش و استخوانهای ریز میانی و انتقال صدا به گوش درونی را کاهش میدهد.
علت
التهاب گوش ترشحی از تولید بیش از حد مخاط توسط پوشش داخلی گوش میانی ناشی میشود. مخاط اضافی در گوش میانی جمع میشود، خصوصاً اگر لوله استاش (مجرای باریک متصل کننده گوش میانی به عقب حلق) در اثر التهاب مسدود شود. این عارضه در صورت عدم درمان التهاب گوش میانی یا کافی نبودن درمان آن ممکن است بروز کند؛ گاهی نیز بدون هیچ علت آشکاری بروز میکند.
علائم
کودک مبتلا به التهاب گوش ترشحی ممکن است:
– از کمشنوایی شکوه کند. ممکن است بعضی اوقات شنوایی کودک بدتر و گاهی بهتر شود.
– توجه او کم و یادگیری او کند باشد.
التهاب گوش ترشحی به ندرت موجب درد میشود، بنابراین زمانی که متوجه این عارضه میشوید ممکن است مدتی از ابتلا به آن گذشته باشد. اگر احتمال این عارضه را در کودکتان میدهید، او را نزد پزشک ببرید.
کار پزشک
پزشک داخل گوشها را معاینه خواهد کرد و ممکن است کودک را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد. متخصص آزمایش شنوایی انجام خواهد داد و نیز ممکن است حرکات پرده گوش را اندازه گیری کند. اگر نتایج آزمایشها غیرعادی باشد، ۳ ماه بعد تکرار میشود. اگر عارضه گوش بهتر نشده باشد، ممکن است با استفاده از یک سوزن توخالی، تحت بیهوشی عمومی، مایع گوشمیانی تخلیه شود. در بعضی از موارد برش کوچکی در پرده گوش ایجاد میکنند و یک لوله پلاستیکی ریزی که گرومت نامیده میشود داخل آن میگذارند. گرومت ۲ ماه الی ۲ سال بعد میافتد. پرده گوش چند روز بعد از افتادن گرومت بهبود مییابد.
با بزرگ شدن کودک، لوله استاش عریضتر میشود و تخلیه مایع از گوش میانی راحتتر صورت میگیرد. پس از ۸ سالگی، بعید است عارضه التهاب گوش ترشحی بروز کند.
نصب گرومت در پرده گوش
لوله کوچکی را که گرومت نامیده میشود وارد پرده گوش میکنند تا امکان ورود هوا به گوش میانی و جریان یافتن هوا در آن و خشک کردن آن را فراهم سازد.