میگرن در کودکان و درمان آن

میگرن
کودکان مبتلا به میگرن غالباً سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. شایع‌ترین عامل محرک حمله‌های میگرن فشار احساسی است. برخی غذاها مثل مرکبات با پنیر، گرسنگی، زیاد قرار گرفتن زیر آفتاب و خستگی از دیگر محرک‌های احتمالی هستند.

علائم
حمله‌های میگرن به ندرت بیش از یک یا دو بار در ماه رخ می‌دهد. اندکی از کودکان علائم اخطار دهنده اولیه مانند دیدن نورهای چشمک‌زن یا خطوط زیکزاک را می‌بینند. علائم احتمالی بعدی که از ۲ ساعت تا ۲ روز طول می‌کشد، شامل موارد ذیل است:
– درد، در یک طرف سر یا هر دو طرف آن
– استفراغ
– دوست نداشتن نور و صدا
– منگی و سرگیجه
– احساس مور مور شدن، ضعف، یا کرخی یکی از دست‌ها یا پاها
در صورت وجود علائم میگرن، کودک باید مورد معاینه پزشک قرار گیرد.

درمان
پزشک احتمالاً پیشنهاد می‌کند حتی‌الامکان عوامل محرک را شناسایی و از آن‌ها پرهیز کنید. شاید داروهای ضدتهوع برای جلوگیری از استفراغ در حین حمله‌ها تجویز شود. اگر حمله‌های میگرن مداوم باشد، ممکن است پروپرانولول که داروی پیش‌گیری از میگرن است تجویز شود. خوردن استامینوفن و دراز کشیدن در یک اتاق تاریک قاعدتاً باید به تسکین درد در هنگام حمله میگرن کمک کند.

چشم‌انداز
به دنبال حمله‌های مکرر میگرن، ممکن است دوره‌های طولانی بدون وقوع میگرن نیز رخ دهد. اگر کودک شما از محرک‌های شناخته شده احتراز کند، ممکن است تعداد حمله‌ها محدود شود. پروپرانولول تعداد دفعات وقوع حمله‌های میگرن را کاهش می‌دهد.