لوچی یا استرابیسم

لوچی یا استرابیسم
نابهنجاری در امتداد نگاه یکی از چشم‌ها لوچی نام دارد. بیشتر نوزادان تا 2 الی 4 ماهگی گاهی لوچ به نظر می‌رسند. اما لوچی پس از 4 ماهگی یا لوچی پایدار در هر سنی غیرعادی است.

علت
نوزادان به این دلیل گاهی لوچ به نظر می‌رسند که مکانیسم هماهنگ‌کننده چشم‌ها در آن‌ها هنوز کامل نشده است. لوچی در کودکان سنین بالاتر اغلب در اثر دوربینی شدید است (اشکالات انکساری چشم) و موجب می‌شود چشم‌ها بیش از حد متمرکز شوند که باعث منحرف‌شدن یک چشم به سمت داخل می‌شود.
لوچی می‌تواند به علت شکست نابرابر نور نیز باشد، که موجب می‌شود دو چشم تصاویر متضاد ایجاد کنند. تصویر چشم ضعیف‌تر محو می‌شود و کنترل چشم ضعیف می‌گردد.

لوچی هم گرا و واگرا

در مواقعی که چشم طبیعی مستقیم به جلو نگاه می کند، در حالی که چشم دیگر به سمت داخل متوجه است، کودک دچار لوچی هم گرای (1) چشم است و هنگامی که چشم به سمت خارج متمایل گردد، لوچی از نوع واگرا (2)خواهد بود.

علائم

علائم عمده لوچی عبارت اند از:

– چرخش چشم به داخل یا خارج (لوچی هم گرا یا واگرا)، یا بالا یا پایین (لوچی عمودی)، موقعی که کودک مستقیم به چیزی نگاه می کند.

– دید ضعیف در چشم مبتلا

– دید دوگانه یا تار، که کودک ممکن است با بستن یا پوشاندن چشم مبتلا آن را اصلاح کند.

برای رفع دید دوگانه در اثر لوچی، مغز تصویر دریافتی از چشم ضعیف تر را نادیده می گیرد؛ و چون از آن چشم استفاده نمی شود، ممکن است نهایتاً دید آن به طور دائم معیوب شود.

اگر کودک پس از 4 ماهگی دچار لوچی شده یا لوچی دائمی دارد نزد پزشک بروید. پزشک ممکن است شما را به چشم پزشک معرفی کند.

درمان

چشم پزشک دید کودک را خواهد سنجید. ممکن است در صورتی که کودک دوربین باشد یا اشکال انکساری دیگری در چشم ها داشته باشد، عینک تجویز کند. درمان ممکن است شامل پوشاندن چشم طبیعی باشد، که کودک را مجبور به استفاده از چشم مبتلا می کند. در بعضی موارد، وضعیت چشم منحرف را می توان با عمل جراحی تصحیح کرد. پس از عمل، یک سری تمرین های چشمی به کودک داده می شود که رشد طبیعی دید کودک را تحریک می نمایند.