اشکالات انکساری چشم کودکان و نوزادان

اشکالات انکساری چشم
اشکالات انکساری چشم مربوط به مکانیسم تمرکز چشم‌ها است و به سه نوع تقسیم می‌شود، که همه آنها تا حدی موجب تاری دید می‌شود. این سه نوع اختلال عبارت‌اند از: نزدیک بینی ، دوربینی و آستیگماتیسم این اشکالات در بعضی خانواده‌ها شیوع بیشتری دارد. دوربینی و آستیگماتیسم اغلب از زمان تولد وجود دارد. نزدیک‌بینی اغلب تا زمان بلوغ معلوم نمی‌شود، اگرچه چند سال قبل از رسیدن کودک به سن بلوغ شروع به شکل گرفتن می‌کند.

علت
نزدیک‌بینی و دوربینی از رابطه ناصحیح بین طول کره چشم و قدرت تمرکز قرنیه، یعنی بخش جلوی چشم ناشی می‌شود.
در نزدیک بینی، تصاویر اشیاء دور در جلوی شبکیه متمرکز می‌شود و تار به نظر می‌رسد.
در دوربینی، تصاویر اشیاء به جای این‌که روی شبکیه متمرکز شود در پشت شبکیه متمرکز می‌شود. با این حال کودکانی که دوربینی آن‌ها در حد خفیف یا معتدل است می‌توانند واضح ببینند زیرا در چشم‌های جوان قدرت تمرکز چشم‌ها به اندازه کافی قوی هست تا نقطه تمرکز تصویر را به سمت جلو بیاورد و روی شبکیه بیندازد.
آستیگماتیسم وقتی رخ می‌دهد که انحنای قرینه نامتعادل است. این امر منجر به عدم توانایی تمرکز هم‌زمان روی همه بخش‌های شکل می‌شود، مثلاً خطوط افقی ممکن است متمرکز باشند، اما خطوط عمودی تار به نظر برسند.

علائم
اگر کودک نزدیک‌بین یا آستیگمات باشد، احتمال دارد متوجه وجود اشکالی نشود. اما ممکن است علائم زیر را بروز دهد:
– خیلی نزدیک به تلویزیون بنشیند.
– در تکالیف مدرسه مشکل داشته باشد، یا علاقه‌مند به نظر نرسد، زیرا نمی‌تواند تخته سیاه و جلوی کلاس را ببیند.
– بگوید که اشیاء دوردست را تار می‌بیند.
اگر کودک به شدت دوربین باشد، ممکن است علائم زیر را بروز دهد:
– دچار لوچی شود.
– اظهار کند که اشیاء نزدیک تار به نظر می‌رسند.