آلودگی به HIV یا ایدز

ایدز
آلودگی به HIV یا ایدز
بیشتر کودکان آلوده به HIV (به معنی ویروس نقص دستگاه ایمنی انسان)، این ویروس را قبل از تولد یا در نزدیک زمان تولد از مادر خود می گیرند.
آلودگی به HIV کمتر علائمی دارد، اما به طور پیش رونده ای به دستگاه ایمنی آسیب می رساند و نهایتاً منجر به ایدز (سندرم نقص اکتسابی دستگاه ایمنی) می شود. در بیماری ایدز، دستگاه ایمنی چنان ضعیف می شود که امکان عفونت هایی هم چون ذات الریه و پیشرفت غیرقابل توقف آن ها فراهم می آید.

علائم بیماری
بیشتر کودکانی که قبل از تولد یا در نزدیکی آن مبتلا می شوند، قبل از ۲ سالگی علائم را بروز می دهند؛ اما بعضی نیز شاید تا ۵ سالگی علامتی بروز ندهند و در چند مورد نیز بیماری در حدود ۱۱ سالگی تشخیص داده شده است. بعضی از علائم گوناگون بیماری در کودکان عبارت اند از:
– نارسایی رشد
– اسهال مزمن
– بزرگی غدد لنفاوی
– ابتلای مکرر به بیماری های عفونی
– حمله های سینه پهلو
– عقب ماندگی ذهنی

مراجعه به پزشک
کودکانی که آلوده به HIV یا مبتلا به ایدز شده اند نیاز به نظارت پزشکی دقیق دارند.

کار پزشک
اگر پزشک مشکوک به HIV در کودک شود با والدین مشاوره می کند. اگر پدر و مادر هر دو پس از مشاوره اعلام رضایت نمایند، آزمایش خون انجام می شود. تشخیص در کودکانی که علائمی ندارند دشوار است، زیرا پادتن های HIV بدن مادر ممکن است یک سال یا بیشتر در بدن کودک بمانند.

شیوه کمکی
اگر آلوده به HIV و دارای فرزند هستید، توصیه می شود کودک تان را با شیر خود تغذیه نکنید، زیرا این احتمال وجود دارد که ویروس از شیر شما به کودک منتقل شود؛ اما در غیر این صورت ممکن است از آلوده شدن به آن مصون بماند.
اگر کودک شما آلوده به HIV یا مبتلا به ایدز باشد، مشاوره و راهنمایی خواهید شد تا بدانید چگونه با بیماری کنار بیایید.

چشم انداز بیماری
در موارد نادری، کودکانی که آلوده به HIV بوده اند، به نظر می رسد کاملاً بهبود یافته اند؛ اما اگر پیشرفت پزشکی قابل توجهی رخ ندهد، بیشتر کودکان آلوده به HIV ظرف چند سال از شروع علائم به ایدز مبتلا می شوند و می میرند.