پستانک و مکیدن انگشت در نوزدان

پستانک و مکیدن انگشت در نوزادان
استفاده از پستانک
قرن‌ها است که از پستانک برای آرام کردن کودک استفاده شده است. تنها قسمتی از بدن نوزاد که می‌تواند پستانک را کنترل کند دهان است. او از آن جهت می‌مکد که به این تحریک دهانی احتیاج دارد.
با پستانک نباید برخورد منفی شود. البته استفاده درست از آن هم مطرح است. اگر از پستانک به‌درستی استفاده نشود، کودک برای رسیدن به آرامش به آن وابسته می‌شود و گاهی پدر و مادر به جای این که نوزادشان را تماشا کنند تا بفهمند به چه علت گریه می‌کند یک پستانک در دهان او می‌گذارند و او را ساکت می‌کنند.
می‌توان در سه ماه نخست زندگی کودک پستانک در اختیارش قرار داد تا کودک با مکیدن آن قبل از خوابیدن یا چرت زدن به آرامش برسد. اما، در مواقع دیگر، بچه‌ها می‌توانند انگشتشان را بمکند.
صحبت درباره استفاده از پستانک فراوان است. بعضی‌ها می‌گویند اگر به کودک پستانک بدهید، نمی‌تواند انگشت شست خود را بمکد. هرگز این طور نیست؛ اگر پستانک را از دهانش بیرون آورید شستش را خواهد مکید.

مکیدن انگشت شست
مکیدن انگشتان اقدام مهمی برای تحریک دهان و رسیدن به آرامش است. بچه‌ها حتی در رحم مادر انگشت می‌مکند. شب‌ها هم در حالی که همه خواب‌اند و متوجه نمی‌شوند بچه‌ها انگشت می‌مکند. اشکال این‌جا است که برداشت منفی از مکیدن انگشت روی قضاوت والدین تأثیر می‌گذارد. شاید خود شما وقتی کودک بودید بارها از مکیدن انگشت منع شُدید. شاید هم پدر یا مادرتان ضربه‌ای به دست شما زد و گفت که این کار بدی است. حتی بعضی از والدین انگشتان کودکشان را می‌بندند و یا دست او را محدود می‌کنند که نتواند انگشت بمکد.
واقعیت این است که شما دوست داشته باشید یا نداشته باشید، فرزندتان انگشت می‌مکد و باید او را به این کار تشویق کنید. واقع‌بین باشید. این نخستین بار است که کودک شما بر یکی از اندام‌های خود اعمال کنترل می‌کند. وقتی متوجه می‌شود که انگشت شست دارد و با مکیدن آن به آرامش می‌رسد احساس کنترل و موفقیت می‌کند.
پستانک هم ممکن است همین کار را بکند، اما تفاوتش در این است که بزرگ‌ترها آن را کنترل می‌کنند و ممکن است که ناپدید شود اما انگشت شست کودک همیشه روی دست او است و او می‌تواند هرگاه که خواست انگشتش را به دهان ببرد یا آن را بیرون بیاورد. وقتی زمانش برسد کودک شما مکیدن شست را رها می‌کند.