رشد اجتماعی
کودکان از همان لحظه که به دنیا پا میگذارند به خوبی برای تعامل با والدین خود مجهزند؛ آنها دارای غرایز اجتماعی هستند که والدینشان را تشویق میکند با کودک خود تبادل پیام کنند. به عبارت دیگر، هم والدین و هم نوزاد برای اختلاط دوطرفهای که زیربنای تمامی تعاملهای اجتماعی است، آمادهاند. در مقابل، ارتباط کودک با اسباب بازی ها امری یک طرفه است و کودک نیز این را میداند. اسباببازیها میتوانند او را خوشحال کنند ولی خودشان خوشحال نمیشوند. در این نوع ارتباط،هیچ نوع پسخوردی که بتواند سبب ایجاد رابطهای گرم و مستمر گردد، وجود ندارد. کودکان در جستوجوی توجه محبتآمیز هستند که فقط انسانها میتوانند آن را فراهم کنند، و فقط انسانها، بهخصوص پدر و مادر هستند که میتوانند با توجه محبتآمیز مخصوص به خود، کودک را به موجودی اجتماعی تبدیل کنند.
این پاسخطلبی از دیگران در رفتار تمام کودکان خردسال مشهود است و اگر میخواهیم کودکانمان به بزرگسالانی اجتماعی و با محبت تبدیل شوند باید از همان ابتدا نیازهای آنها را برآورده سازیم و به آنها پاسخ دهیم. با این کار باعث میشویم آنها به افرادی پاسخدهنده به دیگران با رفتاری دوستانه، اجتماعی، و بامحبت تبدیل شوند و در این صورت خدمت مناسبی به آنها کردهایم زیرا دیگران نیز آنها را میپذیرند و دوست دارند. رابطهای که کودک با والدینش و در وهله اول با مادرش ایجاد میکند، طرحی کلی برای همه روابط دیگر او خواهد بود. کودکان با تقلید از ما اجتماعی میشوند. آنها ابتدا از حالتهای صورت تقلید میکنند، و بعد، از ژستها (اشارات)، بعد، از حرکات، و سرانجام از کل الگوهای رفتاری. در همان فاصله زمانی کوتاه سال اول زندگی، کودک بسیاری از تشریفات پایه اجتماعی را از والدین دریافت میکند و میآموزد.
شاید خواندن ” هشت راه بازی کردن با کودکان ” و ” ۱۵ ترفند برای زمانی که با کودک خود کتاب می خوانید “خالی از لطف نباشد.
بنابراین پدر و مادر مسئولیت دارند که آگاهی اجتماعی خود را بیش از هر زمان دیگری افزایش دهند. کودکان از بدو تولد به صداهای زیر انسانی پاسخ میدهند و از همین زمان است که شما باید شروع به صحبت کنید و همیشه به این کار ادامه دهید. با شروع به صحبت کردن با کودک خود، او را در مسیر اجتماعی شدن میاندازید.
برای مشاهده مراحل رشد اجتماعی کودک لینک های زیر را ببینید: