تنها گذاشتن کودک

تنها گذاشتن کودک
در چند روز یا چند هفته نخست که صاحب فرزند جدید شده‌اید، شاید احساس کنید که دیگر هرگز فرصت انجام هیچ کارى جز مراقبت از کودک‏ را نخواهید داشت. بنابراین نخستین بارى که کودک‏تان را ترک مى‏کنید، حتى اگر فقط براى یکى دو ساعت، خرید، یا رفتن به دانشگاه باشد، حقیقتاً نقطه عطفى براى شما خواهد بود.
واگذاشتن کودک جدید محبوب‏تان تحت مراقبت حتى مورد اعتمادترین دوست، پدر و مادر خودتان یا پرستار کودک، واقعاً فشار احساسى به شما وارد مى‏کند. حتى شاید کمى‏ احساس گناه کنید. زیرا ناگهان احساس آسودگى مى‏کنید که، هر چند به مدت کوتاه، از احساس مسئولیت کامل طفل کوچولوی‏تان خلاص شده‌اید.
در یک دوره زمانى، که معمولاً بین هفت ماهگى تا یک‌سالگى است، شاید کم‌کم به نظر برسد که کودک شما دوست ندارد حتى یک ثانیه از مقابل چشمان او دور شوید. وقتى مى‏خواهید او را زمین بگذارید به شما آویزان مى‏شود، یا اگر با شخص دیگرى تنها گذاشته شود به شدت گریه مى‏کند. در مورد چنین رفتارى نگران نباشید. این «اضطراب جدایى» کاملاً طبیعى است و به این معنى است که او شما را جدا از خود تشخیص مى‏دهد و مى‏فهمد که وجود شما چه‌قدر براى او ضرورى است. حتى کودکانى که شدیدترین وجه این مشکل را دارند نهایتاً مستقل خواهند شد. اما در این مدت، وابستگى مطلق او را به خودتان با محبت و صبورى پذیرا باشید. اگر مى‏خواهید بیرون بروید، همیشه به او بگویید، نه این‌که پنهانى بیرون بروید تا از درگیرى اجتناب کنید. به او بگویید که کجا مى‏روید و اطمینان بدهید که باز خواهید گشت.