شیر دادن به نوزاد لب شکرى
شیر دادن به نوزادان لب شکرى یا نوزادانى که سقف دهانشان بسته نشده است، از کارهاى مشکل است.
این نوزادان نیز مانند نوزادان عقبمانده ذهنی در معرض ابتلا به عفونتهاى گوش هستند. این آسیبپذیرى بیشتر به واسطه برگشت شیر به داخل لوله هاى شیپور اُستاش است که در بالاى سقف دهان قرار گرفته است. هر شیرى مىتواند باعث التهاب شیپور اُستاش شود، ولى شیر مادر احتمال عفونت را در این کودکان کاهش مىدهد.
شکاف لب بالا و یا سقف دهان به این نوزادان اجازه نمىدهد تا فشار مکش لازم را هنگام مکیدن سینه مادر تولید کنند و بتوانند سر سینه و هاله را در وضع مناسب در دهان بگیرند و شیر را خوب بمکند. در دو روز اول پس از تولد، براى تغذیه نوزاد باید از یک کارشناس و مشاور تغذیه با شیر مادر کمک بگیرید. کارشناس به شما یاد مىدهد که چگونه به نوزاد شیر بدهید تا از خفگى او جلوگیرى شود. نوزاد را باید در وضع نشسته و به طور مایل، در وعدههاى کوتاه و دفعات متعدد شیر بدهید. وقتى مشاهده کردید که شیر از بینى او خارج مىشود، باید شیر دادن را قطع کنید.
تا وقتى که نوزاد با گرفتن سینه آشنا نشده است، از روشهاى کمکى مثل سرنگ یا وسیله کمکى شیر دادن استفاده کنید. پس از هر نوبت شیر دادن، سینه خود را با شیردوش بدوشید و این شیر را با سرنگ به او بدهید.
نحوه صحیح گرفتن پستان و مکیدن آن اهمیت زیادى در خارج شدن شیر دارد.
هماهنگى بین حرکات زبان، لثه و عضلات صورت باعث خارج شدن شیر مىشود. مشاور تغذیه به شما یاد مىدهد که چگونه این هماهنگى را به وجود آورید.
نیروى مکش ضمن مکیدن نوزاد باعث مىشود که نوزاد سینه مادر را در دهان خود نگه دارد. امروزه عمل جراحى را براى شکاف لب و سقف دهان، در ماه هاى اول انجام مىدهند و والدین باید این دوره مشکل را به نحوى بگذرانند تا عمل جراحى انجام شود. در دوره نقاهت، بعد از عمل جراحى تا بهبود کامل نوزاد، شیر خود را بدوشید تا خشک نشود.